Simon Rozendaal

Elke achternaam is onaardig voor oma.

Hoera, we mogen sinds kort dus twee achternamen hebben in Nederland. Alom werd dit systeem, afgekeken van de Verenigde Staten, België en Frankrijk en vooral Spanje waar dit al vele decennia gewoon is, bejubeld – mede omdat het eerlijker zou zijn naar vrouwen.

Dat is onzin.

Er is immers geen goede naamgeving te bedenken die recht doet aan alle voorouders. Doodeenvoudig omdat het aantal achternamen beperkt is. Wij zijn nu van één achternaam naar twee gegaan maar daar stopt het.

Dat is vooral voor vrouwen oneerlijk. Voor moeders dan, en in het bijzonder voor grootmoeders. Ter illustratie mijn achternaam. Mijn moeder heette An Wetsteijn. Dus wanneer ik vandaag de dag opnieuw zou worden geboren dan zou ik Simon Rozendaal Wetsteijn of Simon Wetsteijn Rozendaal mogen heten. Maar dat is weer niet eerlijk naar mijn twee grootmoeders toe. Laten we die dus ook toevoegen: Simon Rozendaal Wetsteijn De Groot Visser. Raar hè?

Naarmate we meer grootmoeders willen eren wordt het steeds idioter. Los van de vraag dat veel mensen die achternamen helemaal niet kennen. Ik heb stambomen van zowel de Wetsteijn’s als de Rozendalen en weet daardoor dat de moeder van oma Visser (de moeder van mijn vader) Veldhoen heette. In het stamboomboek van de Wetsteijns daarentegen staat niet wie de moeder van mijn opa Wetsteijn was en ik heb helemaal geen idee wie de moeder van oma De Groot was.

Meer dan vier achternamen zullen de meeste mensen vermoedelijk niet kunnen achterhalen.

Elke vorm van achternamen is oneerlijk voor grootmoeders. Ook het IJslandse systeem. Daarin heet je de zoon of dochter van je vaders voornaam. In mijn geval had ik dan Simon Simonszoon geheten en mijn dochter Marte Simonsdochter. Ook oneerlijk dus.

Wie alle voorouders zou kennen, is een uur bezig om zich te introduceren.

Herinnert u zich Ayaan Hirsi Ali nog, toen ze inging op haar afkomst in de Tweede Kamer?

Ik ben Ayaan, de dochter van Hirsi, die de zoon is van Magan, de zoon van Isse, de zoon van Guleid, die de zoon was van Ali, die de zoon was van Wai’ays, die de zoon was van Muhammad, van Ali, van Umar, van het geslacht Osman, de zoon van Mahamud.

Zelfs Ayaan Hirsi Ali laat alle moeders en grootmoeders weg.

Wat het nut is van twee achternamen is mij dus geheel onduidelijk. Ouders konden vroeger immers ook al kiezen om hun kind de achternaam van de moeder te geven.